เรื่องสั้น (yaoi) by 16Meena : ฝนที่อบอุ่น

ฝนที่อบอุ่น

"ไอ้ฟ้า มึงอยู่ไหนเนี่ย พิธีจะเริ่มแล้วนะเว้ย" โอ๊ยยยย นี่กูก็รีบสุดแล้วไอ้หมาเพชร ถ้าไม่ติดว่าฝนตกก็คงไม่สายแบบนี้หรอกครับ ก็ที่หอผมน่ะ ไม่มีร่มสักคัน ถ้ามาแบบเปียกๆ คาดว่าคงหนาวตายในห้องประชุมแน่ๆ ไอ้ฝนบ้านี่ก็ตกไม่รู้เวล่ำเวลาเลย หน้าฝนเป็นหน้าที่ผมเกลียดที่สุดเลยครับ ก็มันทำให้ผมทั้งหนาว…ทั้งเหงาเลยนี่

ผมชื่อสุดฟ้า ที่ผมต้องรีบขนาดนี้เพราะวันนี้ผมมีพิธีรับรุ่นครับ แน่นอนว่ามันสำคัญมาก และแน่นอนว่าตอนนี้ผมก็สายมากด้วยเหมือนกัน

ถึงแล้วครับ มาถึงก็เห็นไอ้เพชร ไอ้ข้าว เพื่อนสนิททั้งสอง ยืนทำหน้ายักษ์อยู่ แหม สายนิดสายหน่อยเอง

"โคตรช้าเลยมึง กว่าจะมาได้นะ"

"รีบเข้ากันเถอะมึง"

ตอนนี้ผมเข้ามาในหอประชุมแล้วครับ จะบอกว่าใหญ่มาก กว้างมาก ที่นั่งในหอประชุมเป็นขั้นบันไดแบบในโรงหนังเลยครับ เพียงแต่มันเรียงเป็นครึ่งวงกลม

เราเดินกันมาเรื่อยๆก็มีพี่สตาฟเดินนำพาเราไปนั่ง ผมเดินก้าวขึ้นบันไดไปเรื่อยๆ จะถึงอยู่แล้วล่ะ ถ้าไม่ไปสะดุดกับสายตาของใครบางคนเข้าซะก่อน ใครบางคนที่ผมก็ไม่รู้...ว่าเป็นใคร

แปร๊บบบ!

เหมือนมีกระแสไฟฟ้าวิ่งไปทั่วร่างผม อยู่ๆหัวใจก็เต้นเร็วขึ้นๆ เหมือนโลกหยุดหมุน เขามองผม และผมก็มองเขา

"หยุดทำไมวะฟ้า"

"เปล่า"

ผมละสายตาจากหมอนั่นแล้วเดินไปยังที่นั่งของตนเอง ทั้งๆที่ไม่รู้จักกัน แต่เหมือนมีอะไรดึงดูดเราให้เข้าหากัน

มันบังเอิญมากที่ผมได้ที่นั่งที่ตรงกับเขา เรานั่งห่างกันเพียง 3 ขั้นเท่านั้น ทำให้ผมมองเห็นด้านหลังของเขาอย่างชัดเจน และก็ยังเห็นว่าเขาคุยกับผู้หญิงที่นั่งข้างๆอย่างชัดเจนด้วยเหมือนกัน ดูท่าจะสนิทสนมกันน่าดู เห็นคุยกันกระหนุงกระหนิงซะขนาดนั้น หมั่นไส้จริงๆ ทำไมผมไม่เกิดมาหล่อเหมือนมันบ้าง อิจฉาโว้ยยย

ระหว่างพิธีบอกตรงๆว่าผมไม่มีสมาธิเลย ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม อาจจะเพราะไอ้คนตรงหน้าที่นั่งห่างกันแค่ 3 ขั้นนี่แหละมั้ง 3 ขั้นที่เหมือนจะใกล้...แต่ไม่เลย

ตอนนี้นักศึกษาเริ่มทยอยลงไปรับรุ่นจากคณาจารย์กันแล้ว แถวของหมอนั่นก็เหมือนกัน ระหว่างเดินลงไป มันหันมามองผมด้วย ก็แค่แว๊บเดียวเท่านั้น แต่นั่นก็ทำให้หัวใจที่มันเพิ่งสงบกลับมาเต้นแรงอีกครั้ง ให้ตายเถอะ นี่ผมเป็นอะไรเนี่ย

Aui’s part

ถ้าผมเป็นผู้หญิงก็คงกรี๊ดลั่นหอประชุมไปแล้ว ผมโคตรดีใจที่ได้เจอเขาอีก ไม่ได้เจอเขานานเท่าไหร่แล้วนะ ก็คณะของเราน่ะกว้างจะตายไป โอกาสที่เราจะเจอกันก็ยิ่งน้อยเข้าไปใหญ่

แม้ว่าจะเจอเขาหลายครั้งแล้ว แต่ความน่ารักของเขาก็ไม่ได้น้อยลงไปเลย เขาอาจจะไม่เคยเห็นผม แต่ผมเห็นเขาตั้งแต่วันแรกที่ก้าวเข้ามาในมหาวิทยาลัยเลยล่ะ ขนาดผมมีดีกรีเป็นถึงเดือนคณะ เขาก็ยังไม่สนใจผมเลย ผมถึงได้ป๊อด ไม่กล้าจีบเขาสักที


        ผมโคตรชอบเขาเลยครับ ก็เขาน่ารักสุดๆ ผิวนี่ขาวโคตร ตัวก็เล็กๆ ปากนิด จมูกหน่อย น่ารักโคตรๆ เขาคงยังไม่รู้ว่าเขาน่ะป๊อบในคณะผมขนาดไหน ตอนเราสบตากันนี่ทำผมแทบหยุดหายใจเลยครับ นี่อาจจะเป็นครั้งแรกก็ได้ ที่ผมอยู่ในสายตาเขาเนี่ย

พอเขาผ่านไปแล้วผมก็รีบหันปรึกษากับไอ้แพนเพื่อนสนิททันที

"แพน มึงเห็นใช่ไหม"

"กูไม่ได้ตาบอด คราวนี้อย่าป๊อดอีกนะมึง"

"กูจะเริ่มยังไงดีวะ"

"เดินเข้าไปขอเบอร์ไงมึง หรือไม่ก็ขอไปส่งที่บ้าน"

"พูดง่ายแต่ทำยากนะเว้ย"

"มันไม่ยากหรอก ถ้ามึงไม่ป๊อดน่ะ"

Fah’s part

ตอนนี้พิธีจบแล้วครับ เริ่มหิวแล้วด้วย กลับบ้านจะกินให้พุงกางเลย ทุกคนเริ่มทยอยเดินออกจากหอประชุมกันแล้วครับ เขาหันมามองผมอีกแล้ว แต่เพราะคนจากข้างบนที่เดินเบียดลงมาทำให้เขาต้องรีบเดินลงไป เราเดินลงมากันคนละฝั่ง เขาเดินลงทางซ้าย ส่วนผมเดินทางขวา แต่ผมก็รู้สึกได้ว่าหมอนั่นมองผมเป็นระยะๆ ผมก็มองเขาเช่นกัน

เขาเดินออกไปแล้วครับ ผมจะมีโอกาสได้เจอเขาอีกไหมเนี่ย อยากเจอเขาอีกจังเลย

"มึงกลับหอเลยใช่ไหมฟ้า"

"คงงั้นแหละ พรุ่งนี้เจอกันมึง บาย"

บอกลาเพื่อนเสร็จผมก็รีบเดินไปเข้าห้องน้ำเลยครับ ปวดฉี่มาก พอออกมาก็อยากร้องไห้ ฝนมาตกอะไรตอนนี้เนี่ย ร่มก็ไม่มี จะกลับยังไงวะเนี่ย

"อะ เอ่อ เอาร่มไหม" หมอนั่นนี่เอง แต่เขาออกมาก่อนผมไม่ใช่เหรอ ทำไมยังไม่กลับบ้านอีก

"กูเอาไป แล้วมึงจะกลับไงล่ะ" มันดูอึ้งๆนิดหน่อย คงจะอึ้งกับการใช้มึงกูของผมล่ะมั้ง เป็นผู้ชายพูดมึงกูไม่เห็นแปลกตรงไหน

"งั้นกู เอ่อ เราไปส่งไหม...บ้านอยู่ไหนเหรอ"

"ไม่ต้องพูดเพราะหรอก กูอยู่หอซีใกล้ๆนี่เอง"

"หอเดียวกับกูเลย งั้นกลับด้วยกันไหม"

"อืม เอาสิ"

เราเดินกันไปเรื่อยๆ คุยเรื่องมันบ้าง เรื่องผมบ้าง สนุกดีครับ ผมรู้สึกดีนะที่ได้มันมาเดินเป็นเพื่อน ถ้าได้เดินกลับด้วยกันแบบนี้ทุกวันคงดีไม่น้อย นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ผมรู้สึกว่าฝนไม่หนาวเลยสักนิด มันทำให้ผมรู้ว่าฝนจะไม่ทำให้ผมหนาว...จะไม่ทำให้ผมเหงา…อีกต่อไป

จบบริบูรณ์

talk with writer : ขอบคุณทุกคนที่แวะเข้ามาอ่านกันนะคะ เรื่องสั้นวายเรื่องนี้เป็นการแต่งเรื่องสั้นเรื่องแรกของเราเอง อ่านแล้วรู้สึกยังไงก็สามารถติชมกันเข้ามาได้นะคะ เรายินดีนำไปปรับปรุงค่ะ ยังไงก็ฝากผลงานเรื่องต่อๆไปของเราด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ